Paris Kaçamağı-Lüxemburg Bahçesi

Temmuz başında, tatil için ne yapalım diye düşünürken geldi Paris fikri aklımıza. Geçen yaz Paris te hemen hemen planladığım tüm yerleri görmüştüm ve hepsine yetişmek için çok fazla yorulmuştuk. Bu kez öyle olsun istemedik. Sakin sakin yürüyelim,sokaklarında gezelim,kafelerinde oturalım diye planladık. Önceki gezi de göremediğim Lüxemburg Bahçesi ve Sacre Cour Bazilikasını da bu geziye dahil ettik. 
Bu kez turla değil de kendimiz gittiğimiz için havaalanından şehre gidiş yollarını araştırdık. Birkaç seçenek vardı. Mesafeyi tam bilemediğimiz için de havaalanı treni ve metro ile birkaç aktarma yaparak ulaştık şehir merkezindeki otelimize. Otele varışımız aktarmalarla tam 2 saat sürdü. Taksiye binsek sanırım ücret olarak başabaş gelirdi. Paris te birbirine örümcek ağı gibi geçmiş tam 14 metro hattı 4 tane de banliyö tren hattı var. Birinden birine geçmek çok bilinmeyenli denklemi çözmek gibi. Bir tane de metro haritası gerekiyor ama o da yeterli değil. Metro çok eski. İstasyondan trene binmek için ,kapılar bir düğmeye bastığınız zaman açılıyor. İneceğiniz zaman da kapıyı açmak için bir kolu çevirmeniz gerekli. Yapıldıkları zaman, yürüyen merdiven gibi bir teknoloji olmadığından tabana kuvvet. Elinizde valizlere inip çıkıyorsunuz kat kat. İstasyonlardaki idrar ve diğer kokuları saymıyorum. İçim dışıma çıktı diyebilirim.  Hırsızlık tavan yapmış. Sürekli sağımızı solumuzu kontrol etmek zorunda kaldık o kalabalıkta. 
Neyse başımıza birşey gelmeden,uçaktan değil ama metroda yol bulmaya çalışmaktan yorgun bir şekilde otele attık kendimizi. Akşam üstü dolaşmak için çıktığımızda şehrin en işlek yollarından birinde ve etrafımızda onca insana rağmen elinde bir kağıt, bize birşey sormak bahanesi ile sürekli sokulmaya çalışan biri tarafından az daha göz göre göre cüzdanı kaptırıyorduk.  
Ertesi günü durağımız Lüxemburg Bahçesi oldu. Paris in en popüler yerlerinden biri. Oldukça büyük. Bir zamanlar Lüxemburg Düküne ait olduğu için adı da buradan gelmiş ama daha sonra 1600 lü yılların başında Medici ailesi tarafından satın alınmış. IV. Henri suikaste uğrayınca karısı Marie de Medici artık Louvre sarayında oturmak istemediğinden bu alanı satın almış ve saray ile çocukluğunu geçirdiği Floransa Sarayı nın etrafında ki bahçeler gibi bir bahçe yaptırmış. 17.yy da da park halka açılmış. Giriş için herhangi bir ücret ödenmiyor. Park içerisinde oturmak için pek çok imkan mevcut. At binme yerleri,satranç oynamak için alanlar, Heykeller,tenis kortu,yiyecek alanları, çocuklar için hazırlanmış oyuncaklar ve kum havuzları,kukla tiyatroları mevcut. Etrafta spor yapan,çocuğunu gezdiren veya kitap okuyan o kadar çok kişi vardı ki. Sorbone Üniversitesine yakın olması nedeni ile de öğrencilerinde uğrak yeri. Keşke dedim keşke bizde de olsa böyle alanlar. Yada olanlar yok olmasa! 

Parkın içerisinde 1600 lü yılların başında yaptırılan Lüxemburg Sarayı bulunuyor. Saray aynı zamanda Fransız devrimi sırasında hapishane olarak kullanılmış.

Sarayın hemen önünde Grand Bassin denen bir göl var. Bu göl üzerinde çocuklar bot kiralayarak yüzdürebiliyorlar. Etrafta o kadar çok seyyar sandalye var ki. Bunları çekip istediğiniz yer de oturabiliyorsunuz. Bizde sandalye varsa masada vardır. Piknik alanı oluverir hemen. Ama bu sandalyeler seyir için.  

Sarayın tam karşısında bulunan ağaçlar kübik bir şekilde budanmış. Görüntü hiçbir şekilde engellenmiyor. Buna bile dikkat etmişler.  Paris te dikkatimi çeken şeylerden biri simetrinin önemi. Yani parklarının bile bir mimarisi var. Daha önce burada  bahsettiğim Opera Garnier in görüntüsünün daha iyi algılanabilmesi için etraftaki binaların yıkılıp baştan yapılması en somut örneklerden. 

Park içerisindeki en önemli yapı 17. yy yapılmış olan Fontaine Medicini . Aslında buraya gelmemin en önemli sebeplerinden biri bu çeşme. Öyle güzel ki. Asıl sonbaharda olmayı isterdim ama mümkün değil. Havuzda yüzen ördekler ve balıklar. Etrafta oturup resim yapan insanlar. 

16.yy da yapılmaya başlanan parkın hala o günkü şekliyle korunması ve halk tarafından benimsenip,kullanılması ve sahiplenilmesi sanırım kamu alanlarına verdikler önemi ortaya koyuyor ve sahip oldukları kültürü. 
Park tan Victor Hugo nun Sefiller inde ve en sevdiğim yazarlardan Grange in Taç Meclisi kitabında da bahsedilmekte. 
Öyle yorulmuşum ki kendimi çeşmenin kenarında ki sandalyelerden birine atıverdim. Huzur, mutluluk budur.