Kitaplarıma Ayıraç

Haftasonu biraz dolapları karıştırdım,malzeme kutularımı döktüm ortaya,kumaşlarımı çıkarttım. Ne yapsam,ne yapsam.....? Böyle böyle oyalanınca kısa sürede ortaya çıkacak,sonucunu görüp kendimi eleştirebileceğim birşeyler yapmak istedim. Kitap ayıracı yapmaya karar verdim. Büyük boy ataçları bir kırtasiyede görüp kullanırım diye almıştım. İlkini kurdeladan fiyonk yapıp silikon ile yapıştırdım. 

İkincide yıllar önce aldığım pon pon yapma aparatını kullanarak küçük boy bir pon pon yapıp ataçın tepesine sımsıkı bağladım. Bundan başka renklerden de yapmayı düşünüyorum. 

İncik boncuklarımı koyduğum bir kutuda tokalardan birinden kopmuş bir süs buldum ve süsü alıp üçüncü ataçın üstüne yine silikon kullanarak yapıştırdım. 

Bu sonuncu ahşap boyamada kullanmak için aldığım kelebek süsü idi. Üzerini keçeli kalemle boyadım ve uhulu simlerle biraz ışıltı katıp yine silikonla yapıştırdım. Ama bu pek içime sinmedi sanki. Sonra beyaza boyayıp biraz süsleyebilirim. Çok uyduruk oldu açıkçası. 

En çok da fiyonkluyu ve pon pon luyu sevdim. Deniz kabuklarıda aklımdaydı ama ataçın tepesine yapıştıramadım. Biraz da kaba durdu. 

Uzun zamandır aparatı kullanmadığm için nasıl yapıldığını unutmuşum. Bir süre evirip çevirip inceledim. İçinden çıkamadım. İnternette araştırdım,bulamadım. Sonra da kurcalaya kurcalaya yaptım. Bundan sonra bu kadar ara vermemek lazım. Öğrendiklerimi de unutuyorum. 

Yaşadığım kasabada pazar oldukça meşhur ve güzeldir. Gençliğimde pazara gitmekten nefret eden ben, şimdi   pazar kurulsada azıcık kafamı dağıtıp dolansam diyorum. Ama Cuma gelince ve de işten çıkınca yorgunluktan doğru eve gidiyorum. Yarım gün çalıştığım ve dikiş dikmeye çoooooook amatörce başladığım zamanlarda pazarda ne kadar kumaş varsa bizim eve doldurmuşum. Tabii birike birike dağ gibi olmuşlar. Mutfak önlüğü dikmek için seçtiğim kumaşa kıyamayıp üfür üfür bir masa örtüsü yapmaya karar verdim. Masa örtüsünün kenarına geçmek için uygun birşey bulamayınca yine elim boş kaldım. Artık kırlentten başka bir şey dikmek istiyordum çünkü. Ben de elastik bir kumaşı verev şeritlere kesip uç uca bağladım. Kalın bir şişle ördüm. Ördükçe hoşuma gitti. Amerikan servis yapmaya karar verdim. Örgüyü metrelerce örüp şişten çıkarmayı bir türlü beceremeyen ben kumaş şeritler bitince internetten örgüyü kapatmayı resimli anlatan bir blog bulup elimde örgüm baka baka kapattım. Artık hayatta unutmam. Adını almayı unuttuğum o bloğa minnettarım. Bana kimler kimler örgüyü kapatmayı öğretmeye çalıştı ama ıııııhhh . Şonuç sıfır. 

Vişne çürüğü rengindeki yün ile de etrafını çevirdim. Biraz ince oldu sanırım ama artık daha sonra bir sıra daha yaparım. Belki bir de bir köşeye aynı yünden bir çiçek koyulabilir. Önce alıcı gözü ile bir bakmam lazım,uğraşmaya değer mi diye. Bu işlerden anlayanlar için çok basit şeyler ama benim ilk denemem. Devam edersem diğerlerinin biraz daha düzgün olmasını umut ediyorum.