Eiffel Turu

Paris in hatta Fransa nın simgesi olan Eiffel kulesi adını Gustave Eiffel den alır. 1889 yılında Fransız Devrimi nin 100. yıl kutlamaları için Paris Fuarının giriş kapısı olarak yapılmıştır. Kule Paris halkı tarafından çok eleştiri almış ve kaldırılması için imza kampanyaları başlatılmıştır.Buna rağmen günümüze kadar varlığını sürdürmüş ve dünyanın en güzel mimari yapılarından biri olarak kabul edilmiştir.  Kuleye çıkmak için sabah erken saatlerde sıraya girmemize rağmen 3 asansörden 2 asansörün bakım işlemleri nedeni ile iptal edilmiş tek asansör faal olarak çalışıyordu. Kendine ve ayaklarına güvenenler pıtır pıtır merdivenden çıkarken ben daha gerçekçi olup yukarıda görüşürüz bakışı atarak sırada beklemeye devam ettim. 

Yaklaşık 1,5 saat bekleyişin ardından iki katlı ve 50 kişilik olan asansörle kulenin ikinci katına çıkabildik. Aşağıdaki mahşeri kalabalığın bir kısmı tabii ki buradaydı.  

Eiffelin en güzel fotoğraflarını çekebileceğiniz Trocadero meydanı. 

Kulenin güney doğusunda uzanan Champ de Mars ( Mars Bahçeleri) çok güzeldi. 

"Sen kıyısında,çok sevdiğim Paris halkı arasında gömülmek istiyorum" diyen  Napolyon un mezarı İnvalides. Güneş batarken çatısı pırıl pırıl parlıyordu. 

Rivayete göre Napolyon öldükten sonra bile kendisini görmek isteyenlerin karşısında eğilmesini istediğinden İnvalides i ziyaret edenlerin Napolyon un küllerinin bulunduğu yeri görmek için eğilmeleri gerekiyormuş. Biz ziyaret etmedik ve dışarıdan fotoğrafını çekmekle yetindik. 

Ayaklarımız ağrıya ağrıya iki yanı ağaçlı Champs Elysees caddesi ve sonunda ki Charles de Gaulle meydanına ulaşıyoruz. Alanın ortasında Napolyonun zaferleri anısına yaptırdığı Arc de Triompe (Zafer Takı) tüm ihtişamıyla turistleri etrafına topluyor. 

Günün sonu. Dört gözle Eiffel in gelin gibi ışıldamasını bekliyorum. Makinenim pili bitti bitiyor,hafıza kartındaki son 6 poz,yarım saat önce sonbahar yaprakları ile Eiffel i yerlerden çekmek isterken düşerek yaraladığım dirseğimin acısı. Hava buz gibi. Bu kadar soğuk olabileceğini düşünmediğim için üzerimde ince bir hırka, titriyorum. Ama yine de azimle ve sabırla ışıkları yakmalarını ve makinemin son bir kez daha açılması için dua ederek geçiriyorum 2,5 saati. Mars bahçeleri dünyanın her yerinden gelen insanlarla dolu. Tek ortak nokta herkeste fotoğraf makinesi var. Tripotlar kurulmuş,minderler getirilmiş. O anın gelmesini bekliyoruz. Ve sonuç.....Alkışlar,ıslıklar,çığlıklar.  Dualarım kabul oldu.Kalan son 6 pozu ve pilin son güç kırıntılarını Eiffel in ışıklı halini çekmek için kullandım. Otele dönerken tahmin edersiniz ki çok mutluydum ama kolumun her sızısın da o gün aklıma geliyor hala. Fena düşmüşüm.