Eskiden çalıştığım okulda, öğlen arası yemek yiyecek yer arardık kendimize. Okul şehir merkezine çok yakın ve hemen yakınında lüks villalar olmasına rağmen dışarıda yeme konusunda kısıtlıydı. Esnaf lokantası,pideci,çorbacı,börekçi,pizzacı ne varsa sırayla denerdik. Bir süre sonra tüm bu mekanlar kalitelerini bozmaya yada o lezzetten ödün vermeye başladılar mı biz de yeni mekan arayışlarına başlardık. İşte böyle bir zamanda nasıl ve kimden duyduk bilmiyorum ama yeni nesil bir steak house tarzı mekan öğrendik.
Öğlen arası dediğime bakmayın hepi topu 45 dakika. Bizim arabayla buralara gitmemiz zaten 10 dakika,dönüş için de bu kadar derseniz kalır bize yemek için 25 dakika. Ne yediğimizi anlardık ne de şöyle bir dinlenebilirdik. Ama o keşifler, o hızlı hızlı saate bakarak geçen zamanlar çok keyifliydi. Neyse işte bu steak house da kuver olarak masaya bir tabakta minik doğranmış kuru incirler,zeytinyağ ve nar ekşisi ile birlikte geldi. Biz sabırsızlıkla yemeğimizi beklerken bir yandan günün değerlendirmeleri yapılır acele birkaç mesele ortaya yatırılırken mide de yemeğe hazırlanırdı bu kuverle. İlk lokma da itiraf etmeliyim böyle bir lezzet beklemiyordum. Bir kaç lokma sonrasında meseleler bırakılıp bunun içinde ne var diye küçük soru ve incelemelere yöneldi. "Ooo iyiymiş","hiç tahmin etmezdim","evde yapmalıyım","kızlar bundan mutlaka tadın" gibi sözler hava da uçmaya başladı. Mekan güzeldi,yediklerimiz güzeldi,bu incir en az onlar kadar güzeldi. Biraz pahallıya da gelse arada bir oraya gitmeye devam ettik. Sonra eşe dosta tavsiye etmeye başladık. Bir süre daha böyle devam etti. Sonra ben o okuldan ayrıldım,o bölgeden uzaklaştım. Bizim o mekan bir alışveriş merkezinde kendisine yeni ve çok büyük bir yer açmış diye duydum. Gel zaman git zaman eşimle bir hafta sonu bizim o küçük mekana uğrayalım dedik. Siparişleri verdik ve bir süre bekledik,bizim incir yok,sipariş geldi lezzetsiz sıradan bir yemek,garsonlar çoluk çocuk olmuş. Dedik ki hayırdır ne oldu buraya? Aldığımız cevap tasarrufa gittik oldu. Yeni yatırımı sebebi ile bazı şeylerden fedakarlık etmişti bizim mekan. Ah dedik içimizden,yazık oldu.
Şimdi bazen önünden geçtiğimde hala bizim o telaşla daracık zamanlarda neşe ile yediğimiz yemekler ve incir tabağını sıyırışımız aklıma geliyor,gülümsüyorum.
Ben de bu lezzeti uzun zamandır evde yapıyor ve dolapta tutuyorum. Masaya koymadan bir süre önce çıkarıyorum ki soğuktan hafifçe katılaşan zeytinyağ yine sıvı hale geçsin diye. Aman aman bir tarifi yok ama gerçekten çok lezzetli bir iştah açıcı.
Kuru incirleri minik küpler halinde doğrayın ve üzerini hafifçe örtecek kadar zeytinyağı ekleyin. En son damak tadınıza göre nar ekşisini hepsinin üstünden gezdirin. İşte bu kadar.
Dedim ya ben her seferinde uğraşmaktansa bir seferde incirleri doğrayıp bir cam kaba alıyorum ve üzerini örtecek kadar zeytinyağ ve bolca nar ekşisi gezdiriyorum. Bolca diyorum ama çorba da olmasın. Zira isterseniz tabakta ek olarak nar ekşisi eklenebilir. En son hepsini güzelce kaşıkla karıştırıyorum. İncirler birbirinden ayrılsın ve her yerleri yağ ve ekşiye bulansın,içine işlesin diye. Sonra kapağını kapatıp buzdolabına kaldırıyorum.
İşte bu kadar basit ama gerçekten çok lezzetli. İkram ederken yanında şöyle bir de tazecik ekmek varsa yemeğin pabucunu bile dama atabilir.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder